Een hamerduim is een aandoening waarbij de duim korter en breder is dan gebruikelijk. Dit komt door het verkorte eerste kootje van de duim, wat resulteert in een bredere en vaak ronde vorm, ook de nagel is hierdoor vaak breder. Ondanks het afwijkende uiterlijk heeft een hamerduim meestal geen invloed op de functionaliteit van de duim zelf. Deze aandoening is verder ook bekend als brachydactylie type D.
Een hamerduim is meestal aangeboren en wordt vaak genetisch overgedragen binnen families. Het is een autosomaal dominante eigenschap, wat betekent dat je maar één kopie van het gemuteerde gen hoeft te krijgen om de aandoening te ontwikkelen. Dit zorgt ervoor dat hamerduimen vaak voorkomen binnen bepaalde families.
Hoewel het erfelijk is, heeft het over het algemeen geen invloed op de gezondheid van de persoon. Mensen met een hamerduim hebben meestal geen andere gezondheidsproblemen die gerelateerd zijn aan deze aandoening.
De meest opvallende eigenschap van een hamerduim is de verkorte en bredere vorm, met een bredere nagel en afgeronde vorm. In de meeste gevallen veroorzaakt dit geen pijn of ongemak en heeft het geen invloed op de functionaliteit van de duim. Mensen met een hamerduim hebben normaal gesproken geen moeite met het gebruik van hun handen en vingers.
Hoewel het opvallend is qua uiterlijk, leidt dit over het algemeen niet tot functionele beperkingen. Het is vooral visueel merkbaar en heeft weinig effect op het dagelijks leven van mensen die deze aandoening hebben.
In veel gevallen vereist een hamerduim geen behandeling, omdat er geen negatieve invloed op de werking van de duim is. Als iemand zich echter ongemakkelijk voelt over hoe dit eruitziet, of als er functionele problemen ontstaan, kan medisch advies worden ingewonnen. Een arts kan opties bespreken om mogelijke problemen te verhelpen, maar operaties zijn zelden nodig.
